هرکس بذر گلی زیبا ویکه را در دل دارد.

هرکس بذر نیلوفری خاص را

در مرداب درون دارد.

لمل تعدادی معدود و اندک توانسته اند

آن بدر را برویانند

و آن استعداد را شکوفا کنند.

زیرا بیشتر آدمها خود آگاه نیستند

و چشمان خویش را برای دیئن باز نمی کنند.

چشم اگر بیناست

هر چیزی دیدنی نیست و در ارازوی نگاه . سنجیدنی.

بنگر که چه بسار خرمهره ها که

خود را گوهر عشق جا میزنند!

این ها اگر عشق بودند.

احساس بدبختی را می زدودند. این یک معیار است.

اگر این ها تو را با احساس شوربختی رها می کنند

پس هیچکدام عشق نیستند.

ینا بر این از شرشان خلاص شو...

عشق همواره احساس خوشبختی می آفریند.

با عشق نمی توان احساس بد بختی کرد.

این حقیقت را هیچگاه فراموش نکن....

اما بسیاری از آدمها احمقانه عمل میکنند:

آنها به جای رها کردن

همه ی چیزهای دست و پا گیر .

خود عشق ر ارها کرده اند.

این شیوه ی راهبان و معتکفان

در طی قرنها بوده است...

...