راستي نوشتنت هم بد نشده ها
اين خاصيت عشق و غمه آدم شكوفا مي شه بي اينكه خودش بخواد
با يه دنياي ديگه آشنا ميشه بي اينكه كسي راهنماييش كنه
آره ميفهمم خوب مي فهمم
راستي از بابت رنجي كه بهم هديه دادي ممنون خوشي زيادي داشت همه خودمو از يادم مي برد
159 هم كه نگفتي چيه
ببين..... خوب ببين تو نگاه مي كني ولي نمي بيني بايد يه جوري نگاه كني كه بتوني ببيني مي فهمي چي ميگم؟
نه بابا نه بابايي!
اين دو تا با هم خيلي فرق مي كنن؟
نمي دونم مي فهمي يا نه!
تا حالا بابايي داشتي؟ مطوئنم كه نداشتي!
عجب! پس رنج؟
نگفتي چرا 159 ؟
جوي هزار زمزمه درد و انتظار
در سينه مي حروشد و بر گونه ها روان ) يعني بايد به هموان منوال مي رفت و اين بريدگي آزار دهنده است. در چند سطر اول به يك آنهگ خاص شعر نو دست پيدا كرده اي و بعد شعري كلاسيك از آب درآمده. به گمانم وزن را برداي از بقيه شعر زيبا تر مي شود.
